De overheid creëert met Noodmaatregel Overbrugging voor Werkgelegenheid 2.0 een ongezonde arbeidsmarkt
Had ik tot vorige week nog vertrouwen in de overheid met betrekking aanpak van de coronacrisis. Dat vertrouwen is in één klap weggevaagd met de aankondiging van de NOW 2.0 regeling.
Een in mijn optiek veel gebezigd misverstand is dat de werknemers niet bijdragen aan het tegengaan van de crisis. Dat lijkt mij volstrekt onjuist nu ons belastinggeld wordt ingezet om de crisis te bestrijden. De oplopende staatsschuld zal op enig moment moeten worden gekeerd en dat zal zeker voor een groot gedeelte ten laste komen van de (beroeps)bevolking!
Een crisis brengt met zich mee dat er geen tijd is voor oeverloos gekissebis, maar doortastendheid, leiderschap en het accepteren van eventuele (inschattings)fouten. Laat dat nu net zijn wat het kabinet bij aanvang van de crisis met de NOW (eindelijk eens) liet zien.
Kort na invoering van de NOW regeling zijn er nog wat ‘reparaties’ uitgevoerd met betrekking tot o.a. werkmaatschappijen. Ook die keuzes lijken me verstandig.
Met de aankondiging van de NOW 2.0 regeling, waarbij behoud van werkgelegenheid en inkomen kennelijk ineens van onderschikt belang is, geeft het kabinet een draai aan de overheidssteun die een klap in het gezicht is van de beroepsbevolking en ook dikke middelvinger van onze overheid aan de werkgevers die met de beste intenties gebruik hebben gemaakt van de eerste NOW regeling.
Nu dreigt er de situatie te ontstaan dat er met ons belastinggeld (zoals gemeld zullen we die rekening op enig moment gepresenteerd krijgen) steunmaatregelen worden ingezet die tegelijkertijd leiden tot verlies van arbeidsplaatsen. Mensen met vaste contracten, opgebouwde rechten, wellicht kort voor hun pensioen etc. etc. etc.
De vorige (economische) crisis heeft mede geleid tot een verstoorde arbeidsmarkt. De commissie Borstlap heeft daarover een vernietigend rapport geschreven. Ik ben ervan overtuigd dat de NOW 2.0 regeling tot een nog verder verstoorde arbeidsmarkt zal leiden.
Een gedeelte van de beroepsbevolking, werkzaam bij werkgevers met oog voor hun werknemers (lees gebruik van de NOW en niet worden ontslagen) versus de beroepsbevolking werkzaam bij werkgevers die deze mogelijkheid zullen aangrijpen om enerzijds gebruik te maken van steun en anderzijds afscheid zullen nemen van vaste contracten. Van twee walletjes eten anno 2020.
Hiermee creëert de overheid willens en wetens een ongezonde arbeidsmarkt waarbij geconcurreerd kan worden op arbeidsvoorwaarden en werkgelegenheid ten tijde van een crisis. Een grote schande!
Als dit de ‘oplossing’ is voorzie ik de komende jaren nog de volgende krantenkoppen:
· Maximum snelheid op de snelwegen omhoog vanwege toename snelheidsovertredingen
· Vliegbewegingen Schiphol mogen worden uitgebreid omdat de stikstofuitstoot ten tijde
van de coronacrisis mag worden gecompenseerd.
· Omzetbelasting wordt afgeschaft omdat werkgevers weigeren de gegevens te
verstrekken
· Inkomstenbelasting wordt verhoogd omdat het kabinet heeft besloten de omzetbelasting
af te schaffen
· Agrariërs mogen geen zodebemesting meer toepassen omdat anders de stikstofuitstoot te
laag is en er niet verder kan worden gesneden in die sector.
· Leerkrachten hebben moeite met de door de overheid opgelegde lesstof waarin staat
opgenomen dat slecht gedrag moet worden beloond.