De mystiek rond het door de FNV begeleide experiment met het basisinkomen is elke week leuker. Binnengekomen instemmende en kritische reacties bevestigen dat de tijd rijp is voor een maatschappelijke revolutie. Deze aflevering zitten we nog een keer in de zorg en wel in het ziekenhuis.
‘Een verademing’, roepen Diederik en Jeanet uit als Ageeth van de vakbond en ik op de afdeling BI evalueren.
Een belangrijk effect is dat de werksfeer veel prettiger is, nu onze handen aan het bed zijn. ‘Niks is zo slecht als met een gevoel van gejaagdheid mensen met soms levensbedreigende aandoeningen onder je hoede te hebben’, verklaart Diederik.
Het is vergelijkbaar veel andere sectoren. Als de arbeidskosten omlaag gaan, gaat de achterdeur open voor de aftocht van de doorgeslagen productiviteit. Werkende mensen halen veel meer voldoening uit hun werk en nemen zelf meer verantwoordelijkheid. De administratieve last is verschrompeld tot een onopvallende aanwezige.
‘Het is dus niet alleen die drie mensen extra waardoor jullie beter kunnen werken?’, vraagt Ageeth.
‘Nee dus’, reageert Sandra, een van de twee regie-verpleegkundigen. ‘Door het wegvallen van allerlei registraties hebben we allemaal meer tijd om gewoon aan het werk te gaan.’
‘Patiëntengegevens worden nog steeds secuur geregistreerd hoor’, vermeldt Jeanet op geruststellende toon. ‘De patiëntendossiers zijn hier goed in orde hoor.’
Sandra stelt ons voor aan de ‘de nieuwste aanwinst’. Vivianne is sinds kort op de afdeling als een zij-instromer.
‘Het werk op een callcenter van een zorgverzekeraar heeft me laten inzien wat voor achterlijke kanten er aan ons zorgstelsel kleven’.
‘Hoe zit dat dan?’
‘De wake-up call voor mij was een vraag van iemand die er over dacht te switchen. “Of kosten voor consultatie van een psycholoog in het basispakket zitten?”
Hij legde mij uit dat hij enorm last had van keuzestress bij het kiezen van een zorgverzekeraar. Dan moet je even je best doen om je lachen te bedwingen.’
Dat bedwingen lukt ons nu niet, gelukkig maar. Lachen is een van de beste vormen van communicatie.
‘Het is gerommel in de marge’, vervolgt Vivianne ‘Duizenden mensen zitten te ploeteren en te puzzelen op hun polis om misschien een paar euro per maand goedkoper uit te zijn. Waarschijnlijk omdat een zorginkoper – wat een lelijk woord - net even hardvochtiger heeft onderhandeld met een ziekenhuis.’
‘Het is dus eigenlijk dit zinloze aspect van het zorgstelsel waardoor je besloot om hier in te stromen, toch?’, vraagt Sandra.
‘Inderdaad. ‘
Haar overstap naar het ziekenhuis sluit naadloos aan bij een van de doelen van het basisinkomen. Te komen tot een systeem waarbij mensen zinvol werk doen waar ze voldoening uit halen en zo een bijdrage leveren aan de samenleving. Met als gevolg dat arbeidslasten geen overheersende rol meer hebben in de zorgkosten.
Wat blijft hangen is de opmerking over keuzestress. Niet alleen bij verzekeringen speelt dit, maar bijvoorbeeld ook bij energie of mobiele telefonie.. Dit oplossen kan een belangrijk onderdeel zijn van de systeemverandering waarvan het basisinkomen een onderdeel is. Nu de onthulling van het experiment flink op gang is, komen er ook steeds meer reacties. Leuk om te zien dat het leeft. Daarover later meer.
Jeroen van Linge
FNV-lid
Deel 4 van deze serie over het basisinkomen vind je hier