Opinie: Onthulling geheim experiment met basisinkomen

Het is inmiddels geen diep geheim meer, het door de FNV begeleide experiment met het basisinkomen. Vandaag zijn we in gesprek met Marjan. Iemand die dankzij het basisinkomen nu een heel interessant werkzaam leven leidt. Zit er bekendheid en uitbreiding van dit experiment aan te komen?

Grauwe inslag

‘Thuiszorg in het café?’, is mijn eerste reactie als ik telefonisch de afspraak met Marjan maak in eetcafé “100 smaken groen”.
Bram, één van de twee revolutionair ingestelde vakbondsbestuurders vergezelt mij vandaag.
‘Het is een verschrikkelijk gevoel als je de sloopkogel van de marktwerking op je af ziet komen’, vertelt Marjan. Even verovert de grauwe inslag van dit onheil haar gezichtsuitdrukking. Gelukkig geeft het aanwezige bladgroen van het café-interieur snel weer een gezonder aangezicht.|
Tot tien jaar geleden werkte ze nog in een verzorgingstehuis. Deels als kok en deels in de verzorging van de clientèle. Toen ze het een na het andere verzorgingshuis zag instorten besloot ze de stap naar de horeca te maken.
‘Ik kon hier als kokkin aan de slag. Dat heb ik een jaar of zes gedaan en toen sloeg het virus toe. Van het café ging ik naar de thuiszorg, waar ze erg blij waren met mijn komst. Deelname aan het team met een basisinkomen heb ik met beide handen aangenomen.’
Zo krijgen we in vier zinnen een samenvatting van haar werkzame leven.

In- en uitwendige zorg

Met de heropening van de horeca besloot Marjan om 2 dagen per week 6 uur in de zorg te gaan werken en 2 dagen van 16:00 tot 22:00 als kokkin in het eetcafé.
‘Deeltijdwerk in zowel de uitwendige zorg als de inwendige zorg’, concludeert Bram. ‘Wat mooi!’
De caféhouder, Sjoerd, komt bij ons zitten. ‘Wat een mooi systeem hebben jullie bedacht’, met dat basisinkomen.’
Op verzoek van Bram legt Sjoerd uit dat hij wel mogelijkheden ziet in zijn bedrijf. Het café is eigenlijk het voorportaal naar een groentekas. Erachter ligt nog een akkertje.
‘Een deel van onze gerechten komen uit eigen grond’,vertelt hij trots. ‘Ik zou hier voor bepaalde seizoenen wel enkele flexibele arbeidskrachten kunnen plaatsen. Bij die fabriek verderop werkt iemand die hier wel een dag in de week zou willen werken. Hij is erg voor korte ketens in de voedselvoorziening, zodat je weet wat je eet. Als je dan zelf ook een dag in de week daar aan kan meewerken, is ideaal.
‘Bram, dit soort ideeën moeten we mee aan de slag binnen de bond’, zeg ik.
‘Absoluut, absoluut.’

De basis van het leven

Een mooi idee dat mensen een deel van hun tijd spenderen aan de basis van het leven, voedsel en drank. Verder denkend, zie ik voor me dat elke planeetbewoner minimaal 1 dag per week in een lokale voedselvoorziening zou moeten werken, Een aimabele manier om iedereen met beide benen op de grond te houden.
‘De maatschappelijke winst is enorm’, vindt Bram, als ik mijn gedachten deel. ‘Ik zie de software-engineer, een directeur en de fabrieksarbeider hier al samen spitten of wortels rooien. Geweldig!’
Eten brengt mensen bij elkaar, niet alleen aan tafel, maar ook in het veld. Voedsel is de basis, het leven begint ermee en stoppen met eten is geen optie. Het is nodig, alleen al om te voorkomen dat je voortijdig doodgaat.

Jeroen van Linge
FNV-lid

Deel 3 van deze serie over het basisinkomen vind je hier