Zwaarte vak zwemonderwijzer nog steeds onderschat

1 op de 2 zwembadmedewerkers geeft aan dat hun werk fysiek en/of mentaal zwaar is. En 44% ervaart gezondheidsklachten door het werken in een zwembad. Deze cijfers komen uit de Hartslagmeter Sport, het onderzoek dat de FNV ieder jaar houdt onder medewerkers in de sport. Uit deze cijfers blijkt dat de zwaarte van het vak zwemonderwijzer door de branche niet serieus wordt genomen. Ook carrière maken in de sport is lastig.

Leuk werk

Op veel onderdelen laat het gehouden onderzoek niet veel afwijkends zien van de jaren ervoor. Het werken in de sport is en blijft een leuke baan. Mensen kunnen veel van hun kennis en kunde erin kwijt. En ze mogen best veel zelf bepalen in hoe, waar en wanneer ze werken. Professionals in de sport ervaren bovendien dat hun werk zinvol bijdraagt aan de samenleving.

Carrière maken

Carrière maken lukt minder dan de helft. De doorgroeimogelijkheden zijn beperkt. Je krijgt wel meer taken, maar niet meer salaris. De onvrede over de inschaling is en blijft groot: 61% vindt dat hij niet juist is ingeschaald.

Het is al een bekend fenomeen dat de uitstroom in de sport groot is. 30% geeft aan meer dan 8 collega’s op de werkvloer te zijn kwijtgeraakt het afgelopen jaar. Door het personeelstekort (84% geeft aan dat daar sprake van is) lopen tijdsdruk en werkdruk op. Dit heeft gezondheidsklachten tot gevolg.

Werken in een zwembad wordt onderschat

Vooral het werken in een zwembad wordt onderschat, vindt Ingrid Koppelman, cao-onderhandelaar in de zwembaden. 1 op de 2 medewerkers die gereageerd hebben geeft aan dat hun werk fysiek en/of mentaal zwaar is. 44% ervaart gezondheidsklachten door het werken in een zwembad. Koppelman: “Dat zijn verontrustende aantallen die al langere tijd zo hoog zijn.

Schreeuwen om erkenning

Medewerkers in de zwembaden schreeuwen inmiddels om erkenning dat hun werk wel degelijk zwaar is. Eigenlijk vragen ze aan hun werkgevers oog te hebben voor het feit dat je én leuk werk kunt hebben én dat het zwaar werk is. De werkgevers willen vooral het leuke deel van het werk benadrukken; maar daarmee werf en behoud je geen medewerkers. Dat doe je door juist te waarderen wat je al in huis hebt”, aldus Koppelman.

Wensenlijstje

De wensen van de medewerkers in de sport zijn heel helder: geef ons een automatische prijscompensatie waardoor ons werk loont ten opzichte van de inflatie. En geef iets extra’s aan iedereen die al zo hard voor je werkt. Dat betekent bijvoorbeeld ook dat je geen vrijwilliger werk laat doen van een betaalde kracht. Of een 18 jarige minder betaalt dan een volwassen medewerker. Ook is de ongelijkheid in beloning voor hetzelfde werk uit den boze. Het kan toch niet 15% verschil in loon uitmaken wie je werkgever is?

Eén cao in de sport

Koppelman: “60% van de respondenten is geen vakbondslid, maar ze noemen onze voorstellen zo achter elkaar op als dé oplossingen. Ook dat we streven naar één cao in de sport. Het is dan ook nu hard nodig dat medewerkers zich realiseren dat we alleen mét z’n allen die wensen kunnen gaan realiseren. We zitten middenin onderhandelingen, en die verlopen stroef. De werkgevers trekken de ‘dat kunnen we niet betalen’-kaart. Voor de energiekosten lobbyen ze tot in Den Haag. Maar wanneer doen ze dat eens voor hun medewerkers? Ik zou zeggen: nu.”

Rapport Hartslagmeter