De vorige onderhandelingsronde voor een nieuwe cao ENCI, Mebin en Sagrex was in juni 2022 en de wereld is sindsdien alweer enorm veranderd. De inflatie lijkt niet te stoppen. De werkgevers geven tijdens de tweede onderhandelronde aan nog veel meer last te hebben van de omstandigheden in de markt dan eerder. Maar ondanks dat, zien ze wel dat er in de lonen iets moet gebeuren. Zeggen ze.
Wij als FNV hebben aangegeven dat we bereid zijn om veel voorstellen uit onze oorspronkelijke voorstellenbrief te laten vervallen, maar alleen als de werkgever bereid is om automatische prijscompensatie (APC) te bieden: dus koopkrachtbehoud voor jou nu en in de toekomst. Helaas: voor de werkgever is Automatische Prijscompensatie ONBESPREEKBAAR. Dat is lastig, want het is jullie grootste wens.
Omdat APC onbespreekbaar lijkt te zijn, hebben we de werkgever gevraagd hoe hij dan denkt dat er iets aan de lonen gedaan moet worden. Daarover kwam tijdens de tweede onderhandelingsronde duidelijkheid: het openingsbod van de werkgever is 4% structurele loonstijging per 1 januari 2023 én een eenmalige uitkering van 500 euro bruto (op basis van fulltime werken). Als je dat combineert met de verwachte inflatie van 12%, dan weet je nu al dat je er flink op achteruitgaat met het voorstel van je werkgever.
Wij en de andere vakbonden hebben aangegeven dat we dit een véél te laag bod vinden. En om de voortgang er in te houden hebben we meteen laten weten dat wij niet naar huis willen gaan met een loonbod onder de 8,5%. En dan hebben we het nog niet gehad over de regelingen die we daarnaast willen afspreken. Want alleen APC is een reden om andere voorstellen los te laten. Zonder APC staan alle andere voorstellen nog recht overeind.
De werkgever wil heel graag naar éen cao en zou de zomerperiode gebruiken om te komen tot een concept cao-tekst. Maar tijdens de onderhandelronde lag er geen concepttekst. Er is vertraging ontstaan. Voor de volgende bijeenkomst ontvangen we een voorstel. Wij hebben nog maar eens laten weten dat onze leden één cao niet zien zitten, tenzij ze er persoonlijk niets op achteruit gaan. We hebben de werkgever dus uitdrukkelijk uitgenodigd om een heel aantrekkelijke cao te maken, zodat jullie akkoord kunnen geven.
Omdat we qua loonbod wel erg ver uiteen liggen, wil de werkgever meer tijd hebben om serieus te onderzoeken of er mogelijkheden zijn om het gat te verkleinen. Inmiddels hebben we begrepen dat we dit niet mogen uitleggen als ‘de werkgever onderzoekt of hij vakbonden tegemoet kan komen’, dus we vrezen dat het gat tussen wat werkgevers bieden en wat wij willen, redelijk groot blijft. Maar wie weet, misschien worden we op 1 november a.s. blij verrast. Want dat is de datum waarop we verder praten.