Ieder jaar wordt er in de sector Industrie de Doorzettersbokaal uitgereikt aan een kadergroep, die bijzondere prestaties heeft geleverd. De bekendmaking van de winnaars van de 2022-editie heeft even op zich laten wachten, maar de namen zijn nu bekend. De bokaal is gewonnen door de kadergroep van voedselleverancier Tate & Lyle voor hun enorme inzet om tot een goede cao te komen.
Bijzonder is dat twee noordelijke kadergroepen op de tweede en derde plek zijn geëindigd.
Al jaren verlopen de cao-onderhandelingen bij NEG moeizaam. Financiële middelen zijn schaars, maandelijks wordt er verlies geleden en in de fabriek wordt niet meer geïnvesteerd. In 2021 werd zelfs één van de twee ovens stilgelegd, gevolgd door een reorganisatie waarbij een aanzienlijk deel van het personeel, inclusief onze leden, hun baan verloren. Ondanks deze omstandigheden slaagde de kadergroep erin de motivatie hoog te houden en medewerkers betrokken te houden.
Toen de cao-onderhandelingen vanaf januari 2022 vastliepen wegens geldgebrek, organiseerden de kaderleden het gehele bedrijf. Uit solidariteit met hun zieke collega’s, die salaris moesten inleveren voor een cao-resultaat, ging de fabriek in staking.
De kaderleden wisten de onderlinge solidariteit hoog te houden en kregen zelfs de uitzendkrachten zover om mee te staken. Het initiële eindbod waarbij zieken moesten inleveren werd van tafel geveegd en er werd een minimale loonsverhoging afgesproken. Ondanks het faillissement van het bedrijf bleven de kaderleden zich inzetten voor hun collega's, weer en wind trotserend.
Terwijl de fabriek stillag en collega’s naar andere bedrijven gingen, was de kadergroep van Biomcn een baken in de storm. De totstandkoming van de cao voor 2022 verliep moeizaam en mogelijkheden om actie te voeren waren beperkt door de stilgelegde fabrieken vanwege de hoge gasprijzen.
Onder leiding van voorzitter Ate v.d. Werff wist de kadergroep de achterban te mobiliseren tot een organisatiegraad van meer dan 50%. Net voor de zomer, toen een reorganisatie werd aangekondigd, wist de kadergroep de angst onder medewerkers om te zetten in actiebereidheid. Een ultimatum leidde uiteindelijk tot een cao én een goed sociaal plan.
Extra speciaal was het optreden van Ate v.d. Werff, die vrijwillig vertrek aanvroeg op basis van principes, nadat alles voor de rest was geregeld. Ondertussen heeft een volgende grote reorganisatie plaatsgevonden en is het merendeel van de werknemers vertrokken. Dankzij de grote inspanningen van de kadergroep ligt er echter een goed sociaal plan en hebben de leden een solide uitgangspositie voor ander werk.