De bond, dat ben je zelf

Een bond, wat is dat eigenlijk? Iedereen die in de sport werkt, kent wel een bond. Meestal een sportbond die hoort bij de sport die jij beoefent. Of voor werkt. En wat doet die bond eigenlijk voor jou? Dat is vaak een tweede vraag die volgt.

En als je er werkt, volgt vaak nog de vraag: en krijg je daar dan voor betaald? Als je voor de vakbond werkt, is het eigenlijk niet veel anders kan ik uit ervaring vertellen want hiervoor werkte ik voor een sportbond.

Een bond is er voor haar leden. Dat is het uitgangsprincipe. Leden staan op 1, altijd. Hoe jij het beste hun belang behartigt, is dan ook aan hen om te beslissen. Tot in het hoogste beslisorgaan aan toe. Er zijn mensen die dat een achterhaald model vinden, die vinden dat de professionals de dienst moeten uitmaken. Zij werken dagelijks om bepaalde uitdagingen op adequate wijze op te lossen. En dan moet aan het eind van de rit een goed bedoelende vrijwilliger er een besluit over nemen? Maar als je een bond bent en de leden centraal stelt, dan is dat zeker geen achterhaald model. Misschien een traag model, maar dat is een andere discussie.

Ik moest er aan denken deze week omdat ik van een groepje leden terug kreeg dat de niet-leden in die organisatie hadden gezegd dat ‘de bond dat had bedacht’. Het ging erom dat de leden iets aan de kaak hadden gesteld wat niet conform de afspraken (wet en cao) was en daarvoor hadden ze mij benaderd. Ik ga dan dat gesprek met de directeur in kwestie aan. Maar ik draag hún oplossing voor, wetende dat het gelijk achter mij en hen staat. Wetende dat onze juristen er indien nodig werk van maken. Dat was niet nodig; we kwamen er zo uit. Maar daarvoor hadden de leden wel een aanbod gedaan; iets waar de niet-leden van profiteerden. De bond had het niet bedacht, de leden hadden het zelf bedacht. Ik voerde het uit, omdat het een goed plan was en het tot de gewenste oplossing zou leiden. Waarvan acte.

Zo gaat dat, in deze wereld, in de wereld van de democratie, van de verenigingen, van de bonden. De leden bepalen en de bond ondersteunt en lost op. Omdat de bond groter is dan het individu of een verzameling individuen. In het samen krachten bundelen schuilt de oplossing. Daar waar nodig pakt de bond de regie en geeft richting; omdat ze als collectief weet wat nodig is. Maar veel vaker is het collectief dienend aan het individu. Omdat het lid weet wat nodig is.

De bond, dat ben je zelf. Dat zeiden we in de sport; dat zeg ik nu als vakbondsvrouw. Het is altijd goed je dat weer te realiseren. Want dat jíj het bent, legt ook de kracht en het initiatief bij jóu neer. En niet bij de ander. Precies daar ontstaat vaak het probleem, iets buiten jezelf bij een ander neerleggen. Je kunt alleen iets oplossen waar jijzelf de hand in hebt. Zo heb jij dus ook de hand in de vakbond, zo krijg je meerdere handen die samen een sterke keten vormen.

En krijg je daar dan voor betaald? Ja, zeker. Maar ook voor de FNV werken even zoveel, zo niet veel meer, vrijwilligers. Mensen die gepassioneerd zijn om op de werkvloer die handen bijeen te brengen, voor een eerlijke behandeling, voor persoonlijke ontwikkeling; om collega’s te informeren over onze individuele en collectieve belangenbehartiging. Maar om de handen ineen te slaan, moet je wel eerst een hand uitsteken. Want het begint bij jou.