7 september zijn de onderhandelingen over een nieuwe uitzendcao voortgezet. Tot grote teleurstelling van de FNV is het voor de zomer niet gelukt om met werkgevers tot een nieuwe cao te komen. Daarom heeft een groep uitzendkrachten er bij de uitzendwerkgevers tijdens de onderhandelingen op aangedrongen vaart te maken.
Want goede afspraken in de cao zijn voor hen van groot belang. Het zorgt voor waardering, zekerheid en geen zorgen meer over de eindjes aan elkaar knopen. Zes van de aanwezige uitzendkrachten vertelden hun persoonlijke verhaal.
Eleanor werkt al langer als uitzendkracht en is er klaar mee om elke keer op het laatste moment te horen wanneer ze mag komen werken: ‘Het is onmogelijk om werk en privé op elkaar af te stemmen. Hoe moet ik afspraken met vrienden en familie maken? Ik word er gek van! Het is onfatsoenlijk om mij constant op het laatste moment te laten weten wanneer ik nodig ben, op deze manier heb ik niets aan mijn vrije tijd. Ik wil meer te zeggen hebben over m’n werktijden en dat moet in de nieuwe cao komen te staan.’
Richard zit al jaren in de zogenaamde 'draaideur' bij PostNL. Via uitzendbureaus werkt hij als pakketsorteerder. Zwaar werk en veel in de nacht. Hij vindt het mooi werk, maar de onzekerheid is hij helemaal zat. Elke keer als er een vast contract met het uitzendbureau eraan zit te komen, moet hij eruit. Dan kan hij na 6 maanden terugkomen.
‘In de nieuwe uitzend-cao zouden afspraken moeten komen te staan over wanneer je als uitzendkracht doorstroomt naar een vaste baan bij de inlener. Uitzenden als opstap naar zekerheid. Structureel werk moet met een vast contract worden ingevuld.’
Anja heeft veel ervaring als uitzendkracht. Het ergste vindt ze dat ze niet als volwaardig wordt behandeld: ‘Je bent toch een beetje tweederangs werknemer. Dat zit hem in kleine dingen, er is nooit eens een oprechte blijk van waardering wanneer je als uitzendkracht weer het gat dichtloopt en het probleem voor de inlener oplost. Maar ook in materiele zin: uitzendkrachten krijgen nog steeds minder betaald dan collega’s met een vast contract. Middeleeuws is dit. Bovendien moeten uitzendkrachten overal zelf achteraan. Zoals een transitievergoeding die je gewoon niet krijgt als je werk stopt. In de cao moeten afspraken komen over gelijke beloning en verplichte uitbetaling van de transitievergoeding.’
Jolanda heeft achttien jaar als uitzendkracht gewerkt. Eigenlijk nooit heeft ze zonder werk gezeten. En toch maakt ze zich zorgen over haar pensioen. Het pensioen voor uitzendkrachten is gewoon veel te slecht: ‘Ook ik wil op mijn pensioen gerechtigde leeftijd kunnen stoppen met werken. Maar dankzij de uitzendbureaus die een waardeloze pensioenregeling hebben geregeld is dit niet mogelijk. Terwijl we vaak werken in sectoren waar het pensioen voor vaste collega’s wel goed is geregeld. Dat is toch niet eerlijk? De wachttijd moet eruit voor uitzendkrachten en de regeling moet veel beter. Zodat jongeren meteen opbouwen en ook als je later instroomt je pensioenopbouw gewoon op peil blijft.’
Er moeten echt goede afspraken komen in de volgende cao. Daarom leggen wij de volgende eisen op tafel bij de werkgevers:
De uitgebreide tekst van de voorstellenbrief vind je hier.