Opinie van kaderlid Anne van Dijk
Kaderlid Anne van Dijk reageert op “botte werkgevers vooroordelen” bepleit door advocaten in opiniestukken in noordelijke kranten
In de Leeuwarder Courant pleitte een advocaat voor het niet accepteren van ziektemeldingen wegens overspannenheid. In het Dagblad van het Noorden keurde een advocaat het aanpakken van afhankelijke contracten af. De laatste met als “argument” dat werkgevers behoefte hebben aan flexibiliteit.
Het zijn in mijn ogen beide advocaten die botte werkgevers vooroordelen verdedigen.
Nederland is kampioen slechte contracten. Iets waaraan de werkgeversadvocaat voorbijgaat. In Nederland is onder een reeks kabinetten een praktijk gegroeid van tijdelijke contracten, uitzendkrachten, oproepcontracten, payroll bedrijven, buitenlandse werknemers die niet volgens de Nederlandse premies verzekerd worden en niet volgens cao betaald worden, zzp’ers die eigenlijk werknemer zijn. Deze mensen worden onderbetaald en hebben een slechtere of geen pensioenopbouw. Zij vallen vaak buiten de bijscholingsregelingen. Deze feitelijkheid maakt duidelijk dat de behoefte aan flexibiliteit, waar de werkgeversadvocaat zich op beroept, niet anders is dan het werkgeversrisico afwentelen op werknemers en daarmee op de maatschappij. Dat is slecht en wordt terecht al jarenlang door vakbonden bestreden. Nu nog de regering en met name partijen zoals VVD, CDA en D66 die de slechte werknemerscontracten praktijk hebben mogelijk gemaakt.
Uit een reeks onderzoeken blijkt dat Arbodiensten, die door werkgevers betaald worden, veel te vaak werknemers benadelen. Werknemers worden aan het werk gestuurd terwijl zij ziek zijn. Werkgevers worden uitgenodigd door de bedrijfsarts bij gesprekken tussen zieke werknemer en bedrijfsarts, zonder dat de werknemer om toestemming is gevraagd. Als werknemers afknappen, overspannen heette dat vroeger en tegenwoordig wordt het burn-out genoemd, dan vindt de werkgeversadvocaat dat eigenlijk niet acceptabel. Een misplaatste oproep gezien de onderzoeken waaruit blijkt dat bedrijfsartsen, door hun afhankelijkheid, werkgeversartsen zijn. Arbodiensten en bedrijfsartsen behoren niet afhankelijk te zijn van de werkgevers die ze betalen.
De dagloner contracten benadelen werknemers en de maatschappij, die moeten daarom verdwijnen. Net als loonafhankelijke arbodiensten en bedrijfsartsen.
A.P. van Dijk, Drachten
