Nederlanders hechten aan een samenleving waarbij mensen die buiten hun schuld niet of minder voor zichzelf kunnen zorgen, toch verder kunnen. Stukje bij beetje worden voorzieningen afgebroken. Daarbij worden halve waarheden en onwaarheden opgevoerd en worden gemeenplaatsen als globalisering gebruikt.
Nederlanders hechten aan een samenleving waarbij mensen die buiten hun schuld niet of minder voor zichzelf kunnen zorgen, toch verder kunnen. Stukje bij beetje worden voorzieningen afgebroken. Daarbij worden halve waarheden en onwaarheden opgevoerd en worden gemeenplaatsen als globalisering gebruikt.
Zo werd en wordt verteld dat de AOW niet meer betaalbaar is door de vergrijzing. De werkelijkheid is dat er meer aan belasting binnen komt uit het aanvullende pensioen dat de kosten van de AOW stijgen. Ook werd en wordt stelselmatig vergeten dat echtparen, waarvan een van de partners AOW gerechtigd wordt, vanaf 1 januari 2015 het met een halve AOW moeten doen tot dat de andere partner ook AOW gerechtigd wordt. En dat terwijl een alleenstaande AOW-er 70% van de hele AOW krijgt. Nee, het gaat niet om kostendeling. Immers 2x de alleenstaande AOW is 140% terwijl de AOW van een “echtpaar” 100% is.
Het verkorten van de wettelijke WW tot 2 jaar is verkocht met de onjuistheid dat daardoor meer mensen betaald werk vinden. De indruk werd gewekt dat mensen de WW als hangmat beschouwen. De kortere WW en de latere AOW-leeftijd betekenen dat vooral oudere werklozen in de bijstand terecht kwamen of komen of noodgedwongen als dagloner, in de vorm van uitzendkracht of nep ZZP-er door het leven moeten. Werklozen moeten werken met behoud van uitkering. Dat is niets anders dan werken zonder loon. Werkverdringing in optima forma in een tijd van werkloosheid.
Werknemers moeten flexibel zijn. Uitzendbanen, tijdelijke contracten, ZZP-ers werden en worden als de oplossing verkondigd. De flexcontracten betekenen echter onderbetaling, minder opleiding, geen loyaliteit met het bedrijf.
De grenzen moesten open voor Oost-Europeanen. Dat is beter voor de economie. VVD-er Bolkestein was de grote voorvechter. Waarschuwingen van de vakbonden over uitbuiting en werkverdringing, werden in de wind geslagen. Ondertussen in heeft het kwaad zich verspreid.
Het ziekenfonds is afgeschaft. Sluipend zijn de ziektekosten die niet betaald worden, verhoogd naar € 380,- per jaar. Zorgverzekeraars sluiten contracten af waardoor het maar de vraag is of je wel geholpen wordt omdat het maximaal aantal behandelingen is bereikt.
De ouderenzorg wordt uitgekleed. Het hoeft geen betoog hoe slecht dat is voor de samenleving.
De sociale werkplaatsen, waar mensen werken in een beschermde omgeving, moeten verdwijnen. Die mensen kunnen best in bedrijven werken. Volgens mij gruwelijke onzin.
De verschillen in inkomen en vermogen zijn toegenomen. Verschillen die onaanvaardbaar groot zijn. Toch worden die steeds goedgepraat door de veelverdieners met verwijzing naar het buitenland waar de managers gemakkelijk meer zouden kunnen verdienen. Voor de werknemers hebben zij een ander lied. Het treurlied dat hun loon niet omhoog kan omdat elders in de EU minder wordt verdiend. Het loonaandeel in wat er verdiend wordt in Nederland is gezakt. Economen roepen op de lonen te verhogen. Ondank dat moeten vakbonden steeds vaker werknemers oproepen te staken om een normale loonsverhoging te bewerkstelligen.
De belasting op winsten is gehalveerd sinds de jaren 70. Er wordt binnen Europa geconcurreerd op lagere winstbelasting. Bedrijven ontwijken winstbelasting terwijl de burgers meer betalen. Een sociale samenleving is betaalbaar als er belasting betaald wordt, de subsidie aan rijken verminderd wordt, sociale premies geheven worden in plaats afgeschaft onder het mom dat sociale voorzieningen niet nodig zijn.
De op sloop van sociale regelingen gerichte politieke partijen hebben de laatste tijd, de verdere afbraak van het pensioen in het vizier. De doorsnee premie waardoor oud, jong, vrouw, man allemaal dezelfde premiepercentage van het pensioengevend loon betalen, moet verdwijnen. Men heeft bedacht dat jongeren nu nadeel hebben hetgeen niet het geval is. Elke oudere is immers eerder jong geweest. Kortom een ieder heeft hetzelfde veronderstelde voor- of nadeel.
De afbraak van sociale regelingen wordt participatie samenleving genoemd. Niets is minder waar. Met sociale regelingen wordt van mensen gevraagd zich in te spannen op eigen benen te staan. Als dat niet lukt is er de opvang. In de “participatie” samenleving, wordt je aan de kant gezet. In plaats van vast werk zijn er dagloonbanen. Je moet werken zonder loon. Je oudedagvoorziening wordt afgebroken. Studeren wordt een kwestie van mensen met geld. Gezondheidszorg wordt ook kwestie van mensen met geld.
Het wordt tijd te kiezen voor een sociale samenleving. Die sociale samenleving is een participatie samenleving. Niet de huidige samenleving, van ieder voor zich en geen sociale opvang, die vooral de liberale partijen voorstaan vaak gesteund door CDA en helaas ook door PvdA, Christen Unie en Groen Links. Er is een totale omkeer nodig.
Terug naar een menswaardige samenleving
A.P. van Dijk
Rottevalle