Inge Versluis

Inge Versluis (44 jaar) werkt als persoonlijke begeleider in de dagbesteding in de gehandicaptenzorg. Ze maakt zich zorgen over haar toekomst en of het haar lukt om door te werken tot haar pensioen.

Niet vol te houden tot pensioen

Inge: ‘Ik weet zeker dat ik het niet volhoud tot mijn 68e. Er werken 1.750 mensen voor mijn zorgorganisatie en er is niemand die het volhoudt tot aan hun pensioen. Boven de 60e stoppen ze. Sommigen hebben een man met een goede baan en dan kan dat gewoon. Andere maken een switch in hun carrière. Ik heb geen rijke man, dus ik ben de laatste tijd erg bezig met de vraag: Hoe dan?'

Noodgedwongen stoppen

'Een oud-collega moest noodgedwongen stoppen. Ze heeft het weten vol te houden tot haar 63e en toen kon ze echt niet meer. Ze was alleen niet slecht genoeg voor de ziektewet en haar man was al overleden. Ze had daardoor geen geld om eerder stoppen. Nu heeft ze geen cent te makken. Ze was gaan praten met het bestuur en de or, er was niks waar ze naar toe kon. Na al die jaren ingezet te hebben voor anderen, wordt ze nu aan haar lot overgelaten.'

Mooi, maar zwaar

'Werken in de gehandicapten zorg is mooi, maar ook zwaar. Je hebt zoveel verschillende doelgroepen. Het maakt niet uit met welke doelgroep je werkt het is allemaal zwaar. Ik heb vroeger op EMB, Ernstig Meervoudige Beperking, gewerkt. Dit zijn mensen met een laag intelligentie niveau, haast op baby niveau. Daarnaast zijn ze ook vaak nog lichamelijk beperkt en rolstoel gebonden. Het is fysiek zwaar werk. Je bent continu aan het tillen, uit rolstoel halen en verschonen. Daarnaast maken ze veel harde geluiden met hun stem. Er is altijd geluid. We hebben een geluidstest laten doen en het geluidsniveau was boven de Arbonorm. Officieel moeten we allemaal met oordoppen werken, maar dat kan niet. Je moet ze kunnen horen, want alle geluiden betekenen iets.'

Alleen de zware diensten

'Na vijftien jaar ben ik overgestapt naar een andere doelgroep omdat ik dacht dat dit minder zwaar zou zijn, maar dat was het niet. Ik werk nu met licht verstandelijke beperkten. Zij zijn intelligenter, maar je hebt dan ook grotere groepen en te maken. Het zijn bijvoorbeeld mensen die zwaar autistisch zijn. Echte psychiatrische aandoeningen waar je niet voor opgeleid bent. Ze doen continu een beroep op je, stellen continu vragen en er is meer agressie. Dus het is niet minder zwaar. In deze periode is het ook heftig, omdat er weinig vast personeel is. Als vast personeel heb je dan alleen de zware diensten.'

Daar kan geen hulpmiddel tegenop

'Als ik naar mijn eigen lichaam kijk, is mijn rug stuk van al het tillen en draaien. We hebben wel hulpmiddelen en die worden wel beter, maar cliënten die tegenwerken, draaien, vallen en je mee trekken, daar kan geen hulpmiddel tegenop. Als een persoon jou bij je haren pakt en een ruk geeft, dan loop je toch schade op. Het gebeurt gewoon. Als je pech hebt, dan gebeurt dat dagelijks. Ik weet zeker dat ik dat niet volhoud tot aan mijn pensioen. Ik ben op zoek naar een baan binnen de gehandicaptenzorg die ik wel kan volhouden. Ik kan het niet vinden tenzij het op kantoor is, maar ik wil met mensen werken.'