Advies Deskundigencommissie Hervormingsagenda Jeugd betekent terug naar tekentafel

Het advies van de Deskundigencommissie Hervormingsagenda Jeugd dat vandaag is gepresenteerd, bevestigt wat FNV Jeugdzorg al langer signaleert: de huidige hervormingsplannen schieten tekort en de geplande bezuiniging van €1 miljard vanaf 2026 is onrealistisch en schadelijk. De commissie benadrukt terecht dat de jeugdzorg onder druk staat door tekorten, personeelsuitval en bureaucratische obstakels.

Wat FNV Jeugdzorg betreft is de consequentie van dit advies glashelder: de staatssecretaris moet terug naar de tekentafel.

De FNV herkent veel uit het advies, maar maakt zich ook zorgen over structurele problemen die nog onvoldoende worden benoemd. De commissie stelt dat gemeenten en het Rijk samen verantwoordelijkheid moeten nemen voor de financiële tekorten. In de praktijk zien wij echter dat gemeenten worstelen met hun taak door de gevolgen van de decentralisatie. Dit heeft geleid tot een versnipperd en inefficiënt systeem, waarin kostenbeheersing zwaarder weegt dan kwalitatieve zorg. Uit onze analyse in De Jeugdsprong blijkt juist dat investeren in kwaliteit op de lange termijn kosten verlaagt en betere hulp oplevert.

Zorgprofessionals buitenspel gezet door marktwerking

Maaike van der Aar, bestuurder FNV Jeugdzorg: ‘Kabinet en gemeenten moeten verder kijken dan dit advies. Zolang de kwaliteit van zorg niet is geborgd, mogen bezuinigingen geen prioriteit zijn. Minder marktwerking, meer zeggenschap voor professionals en structurele investeringen in preventie en ondersteuning zijn noodzakelijk.’

Zorgwekkende cijfers: administratie boven cliëntzorg

De cijfers laten zien hoe nijpend de situatie is: medewerkers in de jeugdzorg hebben gemiddeld slechts 19 minuten per week voor directe cliëntzorg. De rest van hun tijd gaat op aan administratie en randzaken. Dit leidt tot overbelasting, hoge uitval en langere wachtlijsten voor kinderen.

Nieuwe hervormingsagenda is noodzakelijk

Van der Aar: ‘Een fundamentele herziening van de financiering en organisatie is onvermijdelijk. Kabinet en gemeenten móéten de expertise van professionals centraal stellen, niet de rekensommen van beleidsmakers. We hopen dan ook dat de staatssecretaris zijn belofte waarmaakt en het advies overneemt. Concreet betekent het dat er een compleet nieuwe hervormingsagenda moet komen. En dan zou het fijn zijn als deze keer de jeugdzorgmedewerkers zelf ook mogen meepraten.’