Arbeidsmigranten in Qatar spelen potje voetbal in door hun gebouwd WK-stadion

Als iemand die opgegroeid is in het Midden Oosten heb ik altijd al moeite gehad met de status van arbeidsmigranten in de regio. Natuurlijk is ons leven in Nederland niet perfect en hebben we hier problemen zat, maar het blijft vele malen comfortabeler dan de situaties van de mannen en vrouwen die hier dag in, dag uit werken. Na gesprekken met hen is dit overduidelijk geworden. Salarissen die niet worden uitbetaald, werkdagen van 24 tot 48 uur in brandende hitte, blessures en doden die worden stilgezwegen, het lijkt maar niet op te houden. 

Het WK geeft ons dan ook een enorm unieke kans om hier verandering in te brengen. De hele wereld kijkt mee, en dus is de druk op Qatar nooit groter geweest. Er zijn al veel stappen gemaakt in het garanderen van mensenrechten, maar we zijn er nog niet. We moeten druk blijven uitoefenen op de Qatari overheid, ook voorbij het WK, om ervoor te zorgen dat we verantwoord van ons groot voetbal feest kunnen genieten.

Mijn naam is Eva Koops, ik ben 23 jaar en ik kom uit Groningen. Op dit moment zit ik in mijn eerste jaar van de verkorte pabo. 

Omdat ik actief lid ben van het Nietmijnschuld actie commité (onderdeel van FNV) in Groningen kreeg ik de kans om mee te gaan naar Doha (Qatar). 

De FNV is aanwezig in Qatar om een conferentie van het BWI bij te wonen wat betreft de rechten van de arbeidsmigranten die werken aan alles omtrent het WK voetbal van 2022.

Het is voor deze arbeidsmigranten erg belangrijk dat er hulp van buitenaf komt door organisaties als de FNV, omdat ze zelf de middelen er niet voor hebben. Het is in Qatar bij wet verboden om een bond op te richten en ze hebben eigenlijk geen mogelijkheden om de situatie aan te vechten. Ieder mensenleven is evenveel waard, ongeacht waar je woont en juist hierom is het belangrijk dat een organisatie als de FNV (en andere vergelijkbare organisaties wereldwijd) omdat de leiders van Qatar het niet zullen aanpakken. 

We hebben gesproken met arbeidsmigranten over de vragen die zij hebben. De grote vraag die vanuit de arbeidsmigranten naar voren kwam was: "Wat gebeurt er als het WK straks voorbij is en er vanuit de rest van de wereld een stuk minder aandacht is?" Dit is wat mij betreft een compleet terechte vraag. 
Want uiteindelijk had het WK voetbal wat mij betreft nooit in een land met zulke slechte omstandigheden voor arbeidsmigranten mogen plaatsvinden, maar het heeft wel meer ruchtbaarheid gegeven aan de misstanden in Qatar. Het is een tot nu toe al lange strijd met veel kleine stappen en deze is nog niet over, maar ik geloof er wel in dat er hoop is.

Hallo iedereen! Mijn naam is Guus Weerd, ik ben 22 jaar oud en ik studeer International Relations and Organizations in Groningen. Mijn reden om mee te gaan met de FNV en BWI was aanvankelijk vrij simpel. Ik vind namelijk dat het wereldkampioenschap een feest voor iedereen moet zijn en met name voor de mensen die het hele toernooi mogelijk maken; de arbeidsmigranten. Helaas is het voor veel arbeidsmigranten hier alles behalve feest. Zij werken lange dagen op onveilige plekken en rechten voor werknemers zoals wij die kennen zijn hier lang niet vanzelfsprekend. Zo hebben zij het recht niet om zich aan te sluiten bij een vakbond want vakbonden zijn hier verboden. Als zij zich toch uitspreken over problemen waar zij tegenaan lopen, lopen zij het risico om hun baan kwijt te raken en uitgezet te worden naar hun land van herkomst. Naast dat wij ons inzetten voor betere werkomstandigheden in de aanloop naar en tijdens het wk, is het van cruciaal belang dat de BWI, FNV en alle betrokken partijen zich in blijven zetten voor de arbeidsimmigranten ná het wk. Veel arbeiders die wij hebben gesproken zijn bang dat er na het wk er helemaal geen aandacht meer zal zijn voor hun situatie, dit mag natuurlijk niet gebeuren. Ik leer hier ontzettend veel en ik hoop dat mijn aanwezigheid hier meer jongeren in Nederland zal aansporen om zich uit te spreken over de situatie rondom arbeidsimmigranten over de hele wereld. 

-Guus