‘Wij zijn geen machines, wij zijn mensen’
Wil Snip werkt al 24 jaar bij KLM bij de bagage afhandeling. Hij is 62 jaar oud en moet nog een aantal jaar werken voordat hij met pensioen kan. maar ziet veel collega’s eerder stoppen met werken omdat ze versleten zijn. Hij is boos omdat de KLM-directie na 20 onderhandelingsronden nauwelijks beweegt om tot een goede cao te komen.
Wil Snip
“We zijn geen geldwolven, we willen normaal betaald worden. Maar we worden minderwaardig behandeld. Je ziet het bij de onderhandelingen. Bij piloten is het zo geregeld. Zij krijgen er miljoenen bij. Wij zijn al 20 rondes bezig en de directie wil niet bewegen. Ja, onder dreiging van acties is er een beetje bijgekomen. Maar dat is nog steeds te weinig. De prijzen stijgen harder dan iedereen had verwacht. Ik kan niet bij andere collega’s in de portemonnee kijken, maar ik vermoed dat mensen wel in de problemen komen als hun loon niet meestijgt met inflatie.
Gezien en gehoord worden
Deze cao-strijd gaat om meer dan alleen geld alleen. We worden niet gezien en niet gehoord. Bij bagage werken is fysiek zwaar. We hebben tegenwoordig wel tilhulpen bij bagage, maar dat zijn er bij lange na niet genoeg. En die zijn er niet gekomen omdat de directie zich om ons bekommeren, maar uit angst voor boetes. Pas toen de arbeidsinspectie boetes ging uitdelen was er geld voor tilhulpen. Voordat de tilhulpen er waren heb ik jarenlang veel moeten tillen. Dat merk je uiteindelijk wel aan je lichaam. Ik mag er misschien wel uitzien als een jonge god, maar ik heb ook weleens last van schouders en knieën gehad.
Pensioen halen
En het is niet alleen het tillen. We werken op het platform in de brandende zon en vliegtuiguitstoot. Dan moet je het ruim in van een vliegtuig koffers laden. Dat kan je vergelijken met werken in een grote oven. Als we het werk niet snel aantrekkelijker maken zitten we straks met een probleem. We werken met een ouder wordende groep mensen en dat begin je te merken. Ze worden niet perse vaker ziek, maar het herstel duurt langer. Veel van de collega’s vallen uiteindelijk uit door ziekte of overlijden voor hun pensioen. Het zijn enkelingen die hun pensioen halen. Het merendeel niet. We willen allemaal ons pensioen halen, maar het is niet iedereen gegeven. Daarom willen we in de cao een goede RVU (Regeling Vervroegd Uittreden) afspreken.
Sociale component
De onderhandelingen voor een nieuwe cao gaat allemaal zo traag. Ik mis het sociale component bij de directie. We moeten steeds harder werken en krijgen er dan niks bij? We zijn geen machines, we zijn mensen. Mijn collega’s en ik zijn er klaar mee. Genoeg is genoeg. Daarom wilden wij staken. We weten ook dat staken een heel drastisch middel is. Dat is iets wat je als laatste inzet om maar gehoord te worden. Het is niet leuk om te staken, maar wel belangrijk dat degene die namens ons onderhandelen meer ruimte krijgen. De rechter heeft de staking verboden. Heel frustrerend. We moeten rustig en kalm blijven. We gaan gewoon door. We laten ons niet gek maken. We strijden voor waar we recht op hebben.