Ufuk Ayranci werkt sinds 2011 bij KLM. Eerst laadde en loste hij vliegtuigen, inmiddels is hij teamcoördinator. Al twee keer eerder wilde hij staken, samen met duizenden collega’s, maar beide keren verbood de rechter het. Toch geeft hij niet op. “Ik snap dat het lastig is voor reizigers. Maar deze strijd móét gewoon gevoerd worden.”
Ufuk Ayranci
“Het is jammer dat het zover is gekomen,” zegt Ufuk. “Echt, het liefst zouden we helemaal niet hoeven staken. Maar de ongelijkheid binnen KLM is gewoon te groot. De verschillen tussen de cockpit en het grondpersoneel zijn niet meer te verdedigen.” Waar piloten profiteren van goede regelingen, wordt het personeel op de grond al jaren met een nullijn geconfronteerd. Géén loonsverhoging, ondanks de stijgende prijzen.
Hij begrijpt dat reizigers de dupe worden. “Als je op vakantie gaat en je vlucht wordt vertraagd of geschrapt, dan is dat gewoon heel vervelend. Dat snap ik helemaal. Maar we doen dit niet zomaar. We doen het omdat we geen andere keuze meer hebben.”
Ufuk ziet van dichtbij wat de huidige situatie doet met collega’s. “Steeds meer mensen hebben moeite om rond te komen. Je kunt niet blijven werken in een zwaar beroep en elk jaar achteruitgaan. We vragen geen extraatjes, we vragen gewoon koopkrachtbehoud. Dat is het minste.”
Hij werkt inmiddels veertien jaar op Schiphol. De werkdruk is toegenomen, de beloning achtergebleven. “Als je mijn loon vergelijkt met de inflatie sinds 2011, dan ben ik er gewoon op achteruitgegaan. Die 25 procent loonsverhoging waar de directie het over heeft, is geen bonus, dat was een inhaalslag. En zelfs dan staan we nog met 3-0 achter.”
In eerste instantie wilden Ufuk en zijn collega’s 24 uur staken. Dat werd door de rechter verboden. Ook een staking van 8 uur werd tegengehouden. “In plaats van met ons om tafel te gaan, kiest KLM liever de juridische route. Dat zegt eigenlijk alles.” De rechter gaf KLM gelijk. “Onterecht,” zegt Ufuk. “Staken is een grondrecht. Wat wij vragen, is niet radicaal. Wij vragen respect, een eerlijke cao en rechtvaardige beloning voor werk dat essentieel is voor de operatie van KLM.”
Voor nu kiezen Ufuk en zijn collega’s voor een pas op de plaats. Niet omdat de strijd gestreden is, maar omdat de omstandigheden het nodig maken. “Het vonnis van de rechter maakt het lastig om in de zomermaanden stevig actie te voeren. Daarnaast gunnen we collega’s hun welverdiende vakantie. En er ligt niets op tafel, het cao-overleg ligt stil.”
Maar dat betekent niet dat het hierbij blijft. Integendeel. “Na de zomer gaan we door met acties. We laten ons niet breken. Dit is een strijd van de lange adem. En die gaan we winnen. Zonder ons gaat geen kist de lucht in.”