‘Versoberen? Het is allemaal al sober genoeg’
Patrick Krombos (42) heeft werk: hij is groepsleider bij beveiligingsbedrijf G4S. Dit verhaal gaat dan ook niet over hem, maar over zijn vriendin. Zij kreeg in 2019 te horen dat ze lijdt aan een zeldzame vorm van kanker en niet meer beter zal worden. Zij kwam in de WIA terecht. Patrick maakt als vriend en mantelzorger van dichtbij mee hoe belangrijk het is dat zo’n vangnet er is - én dat het beter moet. En niet minder.
‘Mijn vriendin was pas 27 jaar oud, werkte veel met tijdelijke contracten en had nog geen hoog inkomen, toen ze haar diagnose kreeg. Ze kwam in de Ziektewet en later in de WIA. Die uitkeringen zijn gebaseerd op je laatstverdiende loon – en dat was dus niet zo veel. Dat bedrag wordt nooit meer hoger. Als het aan haar had gelegen, was ze weer gaan werken, maar dat ging echt niet. We zijn inmiddels zes jaar verder en ik schat dat ze de helft van haar fysieke capaciteit kwijt is.’
Niet op mijn mond gevallen
‘Het lijkt me heel pittig als je moet rondkomen van alleen de WIA. Je hebt je zorgverzekering, de kosten van je woning… Er blijft nauwelijks leefgeld over. En mijn vriendin kan er niets aan doen. In het begin heb ik van alles geregeld, ik ben gelukkig niet op mijn mond gevallen. Mijn vriendin heeft 24-uurszorg en begeleiding nodig, waardoor ik niet meer fulltime kan werken. Ik heb gezorgd voor een PGB – een persoonsgebonden budget. Daarmee kan ik mijzelf uitbetalen voor een deel van de zorg, zodat ons inkomen niet verder zakt en zij thuis kan blijven wonen. Ook heb ik via een stichting fondsen weten te werven voor een busje waar haar scootmobiel in past, zodat we niet afhankelijk zijn van dure taxiritten. Ik heb zelf drie kinderen, het is belangrijk samen weg te kunnen.’
Altijd maatwerk
‘Ik heb zo zelf dingen weten te regelen om het leven leefbaar te houden. Maar niet iedereen kan dat. De overheid werkt met vaste loketten en vaste oplossingen voor iets dat eigenlijk altijd maatwerk is. Er zou wat meer naar de mens moeten worden gekeken. Natuurlijk moeten er regels zijn, ook om misbruik te voorkomen. Maar voorop moet staan: het beschermen van de zwakkeren. Hen rust en zekerheid geven in een leven dat al zo onzeker is. Dat betekent dus niet: het verder korten van de sociale voorzieningen. Versoberen? Het is allemaal al sober genoeg.’
Blijven investeren
‘Ik ben een voorstander van werken. Een vangnet als de WW is belangrijk, maar uiteindelijk moet het doel zijn weer aan de slag te kunnen. Daarvoor is begeleiding nodig, omscholing, en tijd. Je moet wel in mensen blijven investeren. En er zijn ook mensen, zoals mijn vriendin, die nooit meer kunnen werken, hoe graag ze ook willen. Die moet je zekerheid geven. Zij hebben al zoveel te verduren.’
Steeds meer mensen maken zich zorgen over hun toekomst en bestaanszekerheid. Als we nu niets doen, wordt de WW en WIA verder afgebroken door politiek Den Haag. Laat je stem horen en meld je aan om samen de afbraak te stoppen.