‘Een belangrijke stap naar het stoppen van Werken Zonder Loon door uitspraak rechtbank Groningen’
De FNV heeft de rechtszaak gewonnen die ze had aangespannen tegen de gemeente Groningen naar aanleiding van het project Schakelkans. De gemeente kan nog tot 23 juni in hoger beroep gaan tegen de uitspraak van de rechter. ‘Mijn dag kan niet meer stuk’, laat Maureen van der Pligt, bestuurder FNV Uitkeringsgerechtigden, weten.
Schakelkans was een project waarbij de gemeente Groningen mensen in de bijstand zes maanden liet werken bij werkgevers. De bijstandsgerechtigde kreeg hiervoor twee euro per uur en de gemeente en bureau Schakelkans verdeelden de rest van de € 12,50 per uur die de werkgever betaalde.
Goedkoop verdienmodel
Vanaf het begin van het project maakte de FNV bezwaar tegen dit verdienmodel. De vakbond liet al eerder weten dat Schakelkans en zijn voorloper Flextensie projecten zijn, waarbij geld wordt verdiend over de rug van uitkeringsgerechtigden. ‘Die mensen zijn slechts goedkope arbeidskrachten in een goedkoop verdienmodel voor werkgevers, bureau Schakelkans en de gemeente Groningen’, aldus Van der Pligt.
Groningen bleef weigeren
Om dit verdienmodel bloot te leggen diende de FNV twee zogeheten wob-verzoeken in om antwoord te krijgen op de onderliggende vragen, contracten en wie er nu precies welk bedrag verdiende aan het project. De gemeente Groningen kwam met antwoorden, maar bleef weigeren de namen van de bedrijven prijs te geven waar mensen waren geplaatst. De FNV stapte daarop naar de rechter, omdat de vakbond vond dat de gemeente Groningen de privacywetgeving hier onterecht opvoerde als argument om deze namen niet te geven.
‘Uitbuiting moeten we niet willen in dit land’
De rechter heeft nu geoordeeld dat de beslissing op bezwaar van de gemeente niet deugdelijk gemotiveerd is. De rechtbank wil de gemeente nu de kans geven om de motivering aan te vullen. Voor de FNV is het belangrijk om deze namen te krijgen. Van der Pligt: ‘Wij willen graag met deze bedrijven en hun eventuele ondernemingsraden in gesprek om ervoor te zorgen dat werkgevers niet langer met dit soort bureautjes in zee gaan, maar mensen een echte kans bieden op een betaalde baan. Een baan met een cao of minimumloon en niet voor twee euro per uur. Dat is uitbuiting en dat moeten we niet willen in dit land.’
