Column: Opzij, Opzij, Opzij.

Opzij, opzij, opzij! Maak plaats, maak plaats, maak plaats! We hebben ongelofelijke haast. Opzij, opzij, opzij! Want wij zijn haast te laat. We hebben maar een paar minuten tijd. We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Enzovoorts.

Een mooi liedje van Herman van Veen. Uit 1980. Nostalgie? Ouderwets? Zijn we nu net zo jachtig als in tachtig? Zo gehaast? Het is alleen maar erger geworden. Veel gejaagder. We willen alles uit het leven halen, en liefst nog meer. We jutten elkaar op en laten ons opjutten. Het tempo hoog en hoger.

Dat tempo en de druk ervan leidt tot vreemde situaties zowel in werk als privé. In gesprekken, op ledenvergaderingen en op overleggen met werkgevers zetten mensen nogal eens hun mobiel en laptop niet op stand-by. Terwijl ze in gesprek met je lijken te zijn, beantwoorden ze hun piepende mobiel, werken ze hun e-mail af en kijken het nieuws. Het lijkt wel op het rare slag mensen dat de tv aan laat staan als ze bezoek krijgen.

Zijn ze dus eigenlijk toch niet met jou in gesprek. Gek genoeg: onbeleefd en onbeschoft, vinden ze dat dan niet van zichzelf.

Ik pleit voor een nieuw normaal: jut jezelf niet op en jut een ander niet op. Geef je gesprekspartners echte aandacht door volledige aandacht. Leg je mobiel, je laptop of pad weg, buiten gehoor en buiten beeld. Rust en respect!  

Janwillem Compaijen
Vakbondsbestuurder FNV Procesindustrie
janwillem.compaijen@fnv.nl