Aye (20) deed mee aan staking voor beter minimumloon

Kledingarbeiders Myanmar stralen op de foto

"Ik wilde ze als trotse makers laten zien, niet als slachtoffers." Met deze ene zin vat fotograaf Chris de Bode samen hoe hij in zijn rapportage Made by ME kledingwerkers in Myanmar wilde portretteren. Aye (20 jaar) is een van die kledingarbeiders die zelf eens in de spotlights mocht staan.

Aye woont...

met haar man in huis bij haar vader en moeder, haar zusjes, haar broer met zijn vrouw en dochtertje. Zij wonen allemaal samen, omdat Aye en haar man niet genoeg verdienen om op zichzelf te kunnen wonen. Wel hebben ze in het huis een slaapkamer voor zichzelf. Op deze manier helpen ze de familie te onderhouden, maar kunnen ze ook een klein deel sparen.

Aye werkt...

in een kledingfabriek in Yangon. Ze heeft op dit moment al drie dagen deelgenomen aan stakingen die plaatsvinden. Ze hoopt met heel haar hart dat dit succes zal hebben. Ze zegt een lange adem te hebben en pas te stoppen als er een akkoord is bereikt voor een beter minimumloon.

Het is overigens de tweede keer dat ze deelneemt aan een staking, alleen dit keer gaat het er heftiger aan toe en wordt er gedreigd met het inzetten van geweld om de stakingen te beëindigen. Ook worden de werknemers die deelnemen aan de stakingen geweigerd in de bussen die hen naar huis horen te brengen na een werkdag.

Intimidatie in de fabriek

Aye voelt zich regelmatig geïntimideerd op haar werk. Werknemers mogen bijvoorbeeld niet met elkaar praten of hun knieën optrekken om fijner te kunnen zitten. Ook is er een Chinese opzichter die schreeuwt naar de werknemers om ze te commanderen of met een strijkijzer gooit als er gepraat wordt. Daarnaast zijn er niet genoeg wc's voor de werknemers aanwezig en wordt de vrouwelijke opzichter uit Cambodja woest als werknemers naar de wc gaan. Ze komt zelfs de wc binnen om werknemers te laten opschieten.

Bijna iedere dag overuren

Werkdagen van de werknemers in de kledingfabriek beginnen om 08.00 uur ‘s ochtends en eindigen om 18.00 uur ‘s avonds. Helaas is het zo dat er bijna iedere dag overuren gemaakt moeten worden tot 20.00 uur 's avonds. De werknemers die verantwoordelijk zijn voor het controleren of strijken van de kleding hebben nog meer pech en moeten regelmatig doorwerken tot 22.00 uur 's avonds. In deze hele dag zit een halfuur pauze om te kunnen lunchen.

Bekijk ook de bijzondere foto’s van andere kledingwerkers uit Myanmar:

De fotorapportage van Chris de Bode werd mogelijk gemaakt door Mondiaal FNV en ASN Bank.