Arne: 'Wat je inademt, laat sporen na'

Arne werkt al jaren op het platform van de luchthaven. Tussen de vliegtuigen, voertuigen en gebouwen voert hij zijn taken uit in een omgeving vol beweging… en uitlaatgassen. Wat begon als werk in de buitenlucht, veranderde ongemerkt in een bron van gezondheidsproblemen. Inmiddels leeft hij met COPD, en kijkt hij met andere ogen naar zijn werkomgeving.

Uitlaatgas op gezichtshoogte

Op het platform is vervuiling alomtegenwoordig. ‘Soms start een toestel z’n motoren op dertig meter afstand. Dan voel je de warme lucht letterlijk tegen je aan drukken.’ Het gaat niet alleen om vliegtuigen. Grote dieselwagens rijden af en aan, en op sommige plekken draaien aggregaten om stroomtekorten op te vangen.

Vastlopen

De eerste klachten kwamen sluipend. Kortademigheid, vermoeidheid. ‘Ik liet collega’s vaak alvast gaan, dan kwam ik er wel achteraan. Je probeert het te verbergen.’ Tot het op een dag niet meer ging. Arne belandde op de eerste hulp. De diagnose COPD volgde kort daarna.

Sindsdien is zijn longcapaciteit verder gedaald. ‘Wat je verliest, krijg je niet meer terug. Als ik wat klusjes in huis heb gedaan, ben ik op. Op werk had ik soms zo weinig lucht dat praten niet meer ging.’

Weinig bescherming, geen alternatieven

Beschermingsmiddelen die hij kreeg, hielpen niet. ‘Gewoon huis-tuin-en-keukenmondkapjes. Daar heb je niks aan. En je moet ook communiceren met mensen, dat lukt niet met zo’n ding.’
Toen hij aangaf ander werk te willen doen, werd daar niet op ingegaan. ‘Er was geen ruimte, geen vacature, dus het bleef erbij.’ Inmiddels zit Arne ziek thuis. ‘Soms probeer ik het weer even, maar dan merk ik al snel dat het niet gaat. Gewoon de straat uit lopen is al een opgave.’

Gezondheid geen prioriteit

Volgens Arne denken veel collega’s er hetzelfde over. ‘Er zijn veel collega’s overleden. Daar schrik je van.’ Hij vermoedt dat de uitstoot een belangrijke rol speelt. ‘Er gebeurt gewoon te weinig.’
Samen met collega’s denkt hij al jaren aan oplossingen. Elektrisch slepen van vliegtuigen, motoren pas starten aan de rand van het terrein. ‘Dat zou zoveel schelen. Maar ze zijn bang dat het vertraging oplevert.’

Oproep tot actie

Arne steunt de oproep voor een onafhankelijk onderzoek. ‘Laat het RIVM meten wat wij dagelijks inademen. En als blijkt dat het ongezond is (wat iedereen allang vermoedt) doe er dan wat aan. Niet pas als het weer misgaat.’
Hij blijft zijn verhaal vertellen. Niet uit wrok, maar uit zorg. ‘Voor mezelf, en voor alle collega’s die daar nog steeds staan. Iedereen heeft recht op een veilige werkplek.’

De naam Arne is gefingeerd. Zijn echte naam is bij de FNV bekend.