'Wij als grondmedewerkers betalen de prijs voor goedkope vliegtickets'

René Gorter is passage-employee. Hij helpt passagiers bij het labelen van bagage en bij het instappen bij de gate. Hij werkt al ruim 34 jaar op Schiphol en heeft veel zien veranderen.

‘Toen ik begon met werken op Schiphol had ik een goed salaris, een goed rooster en de sfeer was goed. Maar Schiphol moest en zou de goedkoopste luchthaven van Europa worden. En dat hebben we gemerkt in het beleid. We hebben in de loop der jaren veel ingeleverd: ORT,  vakantietoeslag en korting bij het personeelsrestaurant zijn allemaal van ons afgepakt. Ook steeg ons loon nauwelijks, terwijl alles wel duurder werd. Eerst werd er per bedrijf onderhandeld. Sinds 2022 is er een sectorcao passagiersafhandeling, waardoor we als leden veel sterker staan dan voorheen. Dit jaar hebben we weer een cao-resultaat afgesloten waarbij we verdergaan op weg naar verbeteringen.

Steeds meer afhandelingsbedrijven

Waar er eerst naast KLM maar één afhandelingsbedrijf was, kwamen er twee andere afhandelingsbedrijven bij. De concurrentiestrijd werd gevoerd over onze rug. Bij aanbestedingen kwamen er steeds nieuwe bedrijven bij, die de afhandeling van passagiers en bagage mochten doen. Dan werd jouw werk door een ander bedrijf overgenomen. Je bleef wel in dienst, maar je had een ander uniform aan. Bij elke overname moest je zo wel iets inleveren. Ik heb zelf vijf overnames meegemaakt.

Mentaal zwaarder

Niet alleen fysiek, maar ook mentaal is het werk zwaarder geworden, maar dat zie je niet terug aan het einde van de maand. Vroeger was er respect voor het uniform, nu niet meer. Mensen hebben een kort lontje gekregen. Collega’s worden uitgescholden, bespuugd en bedreigd. Dan roepen ze “ik weet je te vinden” of gaan ze je op Facebook stalken. Echt verschrikkelijk wat we soms te verduren krijgen. Vaak komt dit omdat iemand zelf een fout hebben gemaakt: te veel bagage, te grote handbagage of visa niet in orde. Ze beginnen nog wel met: “wat doe je moeilijk, de vorige keer mocht het wel”, maar als we het doorlaten, krijgen wij problemen met onze leidinggevende.

Ik heb weleens meegemaakt dat een trolley niet in de overhead-bin paste en dat die moest worden ingecheckt. Die passagier stuurde later een brief naar mijn werkgever met de bewering dat ik haar had geslagen. Dit had ze volledig uit haar duim gezogen. Gelukkig geloofde mijn werkgever me toen ik aangaf dat dit niet was gebeurd, maar passagiers proberen soms hun problemen in onze schoenen te schuiven.

Minder saamhorigheid

Het werk is heel erg leuk, dus je blijft en slikt het gewoon, maar het moet maar eens afgelopen zijn. Ik geniet van het contact met het overgrote deel van de passagiers. De sfeer op Schiphol is verslavend dus je blijft terugkomen, maar door de aanbestedingen en overnames is veel van de oude garde vertrokken. Het was: als het je niet bevalt, ga je maar weg. Dit merk je enorm aan de sfeer. De saamhorigheid is er niet meer.

Te krappe roosters

De roosters zijn ook krapper geworden. Als je een late dienst eindigt voor je vrije dag en je begint met een vroege dienst na je vrije dag, dan heb je feitelijk niks aan je vrije dag. Als je hier iets van zegt, luisteren ze wel, maar er wordt niets gedaan. Ik werd steeds kwader. Daarom probeer ik met ondersteuning van de FNV dingen voor elkaar te krijgen. Mijn frustratie zorgt ervoor dat ik strijdlustig ben. We hopen dat er weer rust in de tent komt, nu we terug gaan naar drie afhandelingsbedrijven. We hopen op goede roosters en een goed salaris. Zoveel concurrentie op Schiphol had nooit mogen gebeuren.’