LISA-Trainingsprogramma (Geofrey)

Zijn motorische beperking weerhield Geofrey Musanje er niet van zijn droom na te jagen om apotheker te worden én zich in te zetten als gepassioneerd vakbondsman. Tijdens het LISA-programma was hij één van de vier mentoren die jonge deelnemers begeleidde.

Geofrey Musanje was supertrots toen hij onlangs op de whatsappgroep keek van het ziekenhuis waar hij werkt. Deborah en Anita, twee deelnemers van het LISA-programma van Mondiaal FNV, hadden op de groep aangekaart dat verpleegsters te veel overuren maken en daar nog altijd niet voor worden gecompenseerd. “Zeer dapper om dit op zo’n platform aan de kaak te stellen waar ook het ziekenhuishoofd en het volledige bestuur opzitten”, stelt Geofrey met een trotse glimlach. “En ik weet zeker dat het LISA-programma sterk aan hun moed heeft bijgedragen.”

Leidinggevenden om de oren slaan

Ook het kennisniveau van de deelnemers is volgens de vakbondsman enorm toegenomen. “Deborah en Anita zijn mijn collega’s bij de vakbond voor medisch personeel in Oeganda. En ik weet nog hoe ze een jaar terug nauwelijks iets wisten over het Oegandese arbeidsrecht. Terwijl ze nu de leidinggevenden in die whatsappgroep om de oren sloegen met de correcte dienstvoorschriften, en ook nog eens wisten dat er net een nieuwe versie was uitgekomen. Het laat zien dat het direct vruchten afwerpt als je dit soort jonge vakbondsmensen de juiste kennis en vaardigheden aanbiedt”, concludeert de apotheker.  

Ook in zijn eigen leven heeft Geofrey al over heel wat moed en doorzettingskracht moeten beschikken om zijn dromen te kunnen waarmaken. De 40-jarige Oegandees werd geboren met een motorische beperking, waardoor zijn handen naar binnen staan gedraaid en zijn vingers zijn vervormd. Ook is hij aan één oor doof.

Zijn grote redding

Zijn moeder behandelde hem echter als ieder ander kind. Zo moest ook hij, ondanks zijn beperking, elke dag water gaan halen met een jerrycan. “Andere moeders spraken er schande van. Maar deze behandeling van mijn moeder is juist mijn grote redding geweest”, gelooft de vakbondsman. 

Geofrey bleek goed te kunnen leren en studeerde uiteindelijk af als apotheker. Een baan krijgen bleek echter een haast onmogelijke opgave. “Hoewel de Oegandese grondwet voorschrijft dat mensen met een beperking voorrang moeten krijgen in sollicitatieprocedures, wordt dit zelden in de praktijk nageleefd”, vertelt Geofrey.

Zodra ze mijn handen zagen, was het gedaan

Zeven jaar lang solliciteerde Geofrey zonder enig succes. “Zodra ze mijn handen zagen, was het gedaan”, vertelt de Oegandees. “Hun reactie was meestal: wat zullen klanten ervan zeggen, als ze zo’n iemand dit werk zien doen.”

Bij een sollicitatieprocedure voor een apothekersfunctie bij een overheidsziekenhuis keerde echter eindelijk het tij. “In de sollicitatiecommissie zaten enkele dokters die meer wisten over arbeidsrecht en de vakbond. Ze stelden dat ik volgens de wet ook recht had op een baan en overtuigden hun collega’s dat het na zeven jaren van solliciteren eerlijk zou zijn om mij voor deze baan aan te nemen.”

Vakbondswerk voor duizenden Oegandezen met een beperking

Na het vinden van een baan als apotheker besluit Geofrey zich ook direct aan te sluiten bij de vakbond voor medisch personeel. “Met veel passie zet ik mij in voor de vele duizenden Oegandezen met een beperking die nog altijd geen baan hebben”, vertelt de medicus die ook  opvallend goed blijkt te zijn in het vakbondswerk. “In mijn eerste twee maanden wist ik direct al vijftien nieuwe leden te werven”, vertelt de vakbondsman trots die hierdoor snel opklom tot voorzitter van de jeugdcommissie van de lokale branche.

Begeleiden van jonge vakbondswerkers uitdaging

Het begeleiden van de jonge vakbondswerkers tijdens het LISA-programma leek Geofrey een mooie nieuwe uitdaging. “We moesten een persoonlijkheidstest doen waarna mensen met verschillende persoonlijkheden bij elkaar werden gezet in groepjes”, grinnikt de vakbondsleider. Hierdoor kreeg Geofrey zowel een introverte als een extraverte deelnemer in zijn groep.

Begrip kweken voor elkaars wijze van communiceren

“Omdat de ene leerling in de groepssamenwerking meer overheersend was, besloot ik individuele sessies met ieder van hen te beleggen. Ik stimuleerde de introverte leerling om ook haar mening te uiten en eigen inbreng te geven. Anderzijds probeerde ik de extraverte leerling juist te laten stilstaan bij hoe de introverte leerling zich voelde. Stapje voor stapje leerden de uiterst verschillende deelnemers zo meer begrip te hebben voor elkaars wijze van communiceren en zo beter met elkaar samen te werken.”

Ook leerde Geofrey aan de deelnemers dat je via tactische zetten makkelijker bij bedrijven kunt binnenkomen. “In plaats van een agressieve wervingscampagne te lanceren kun je het management ook vragen of je aan werknemers een voorlichtingssessie mag geven over beschermende kleding en hulpmiddelen. Ondertussen heb je natuurlijk je wervingsformulieren in je tas en probeert aan het eind van de sessie alsnog nieuwe leden in te schrijven.”

Het LISA-programma is een belangrijke opstap

De vakbondsman probeerde aan de deelnemers ook mee te geven dat ze niet te veel bezig moeten zijn met hogerop komen binnen de vakbond. “Je moet je niet focussen op posities maar op wat je doet”, merkt de medicus op. “Als jij veel binnen je vakbond doet, en bijvoorbeeld veel leden weet te werven, dan wordt dat vanzelf opgemerkt en zul je vanzelf carrière maken”, stelt de apotheker.

Het LISA-programma is daarom ook zo’n belangrijke opstap, vindt Geofrey. “Het geeft de vakbondsjongeren de mogelijkheid om een enorme hoeveelheid kennis en vaardigheden te vergaren waardoor ze zich effectiever kunnen gaan inzetten voor de werknemers.”